رابطه بین آموزش و رشد، با تبیین رشد کودک، ایده قابل توجهی برای ساخت مقوله فرآیند آموزشی ارائه می دهد. با این کار، آنها اصطلاح تدریس را مجدداً مفهوم سازی می کنند، آن را جایگزین آموزش می کنند و به دو دلیل اساسی استدلال می کنند.
همچنین استفاده از نیسان کنترلی اسباب بازی در کودکان زیر 3 سال توصیه نمی شود.
اولی این است که ثابت کنیم آموزش مقوله‌ای است که کل شخصیت را در بر می‌گیرد، نه فقط مؤلفه‌های شناختی و جنبه‌های مرتبط با آن. و دوم اینکه منظورشان سالهای اول رشد کودک است که در آن جنبه های آموزشی به طور کلی غالب است. یک پایه مهم، رابطه بین آموزش و توسعه و نقش دیگری، انتقال تجربه تاریخی اجتماعی انباشته شده توسط بشر است.
در سالهای اول زندگی، کودک از صفر تا شش سالگی نیازی به داشتن دانش مجزای زیادی ندارد، بلکه نیاز به ابزارهایی (به عنوان دانش فنی) دارد که به او اجازه می‌دهد در ارتباط دائمی با کودک زندگی کند. دنیای افراد، اشیاء و پدیده های اطراف.
خانواده در شرایط خانه و اجتماع، مربیان، متخصصان و سایر عوامل آموزشی که در نزدیکترین محیط خود هستند یا رسانه های جمعی متولی رشد آنها هستند، به آنها اعمال آموزش می دهند، رابطه عاطفی را حفظ می کنند، رضایت آنها را جلب می کنند. کنجکاوی قبل از رویارویی با چیزهای جدید
در رابطه با این جنبه، لازم است در مورد چگونگی انجام آماده سازی تمام عوامل آموزشی که وظیفه هدایت فرآیند آموزشی کودک در اوایل دوران کودکی را با استفاده از اسباب بازی ها به عنوان وسیله ای برای رشد کودک انجام دهند، تأمل کرد.
در مفهوم فرآیند آموزشی کودکان خردسال، کلیه فعالیت های آموزشی با هدف شکل گیری شخصیت ساختار یافته است. تربیت بدنی کودکان از طریق فعالیت هایی با هدف دستیابی به رشد سالم ارگانیسم کودک انجام می شود و هم شامل رشد حرکات و هم شکل گیری عادات بهداشتی-فرهنگی، جنبه های حیاتی برای تضمین سلامت آنها می شود.
